«Άρθρο 1: Κανένα αναγκαστικό μέτρο είσπραξης δεν λαμβάνεται εις βάρος οφειλέτη του δημοσίου , ή ασφαλιστικών ταμείων, εφόσον ο οφειλέτης είναι κατά τις κείμενες διατάξεις ενήμερος, ενώ όσα μέτρα έχουν ληφθεί αναφορικά με δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών αναστέλλεται η περαιτέρω ισχύς τους. Τέλος, κάθε άλλη πράξη αναγκαστικής εκτέλεσης σταματά άμεσα με την υπαγωγή του οφειλέτη σε ρύθμιση. Οι Δ.Ο.Υ και τα ασφαλιστικά Ταμεία οφείλουν να εκδίδουν σχετικές βεβαιώσεις, που θα τις απευθύνουν προς τις τράπεζες, που εμπλέκονται.
Άρθρο 2: Έναντι των οφειλετών του δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων, που δεν έχουν υπαχθεί σε ρύθμιση, αλλά το χρέος των οποίων αμφισβητείται και δεν έχει καταστεί αμετάκλητο, η κατάσχεση των τραπεζικών λογαριασμών δεν μπορεί να υπερβεί σε ποσοστό το 50% του όλου ποσού καθενός εξ αυτών, ενώ κατά τη διάρκεια ισχύουσας δικαστικής προσωρινής διαταγής, ή αναστολής, που διατάσσει την αναστολή κάθε αναγκαστικής διαδικασίας, ΟΥΔΕΜΙΑ τέτοια πράξη μπορεί να διενεργεί το δημόσιο, ή τα ασφαλιστικά ταμεία και αν διενεργήθηκε είναι αυτοδικαίως άκυρη».