Ένα άρθρο που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι γονείς και όχι μόνο - Γράφει ο Κωνσταντίνος Κουκουβίνος, Αστυνομικός Υποδιευθυντής, Διοικητής Τμήματος Τροχαίας Χαλκίδας:
«Σε λίγες ημέρες θα ακουστεί το πρώτο κουδούνι της χρονιάς και χιλιάδες μαθητές θα διαβούν το κατώφλι του σχολείου. Χαρούμενες και ξένοιαστες φωνές θα πλημμυρίσουν τις σχολικές αίθουσες, ενώ μια ευχή θα ηχήσει ευχάριστα «Καλή σχολική χρονιά».
Όλοι οι γονείς όπως σε κάθε έναρξη σχολικής χρονιάς, θα αφιερώσουν πολύ από τον περιορισμένο χρόνο τους για να διαλέξουν στα παιδιά τους νέα σχολικά είδη, θα αφιερώσουν πολύ από τον περιορισμένο χρόνο τους για να κάνουν έρευνα για την καλύτερη σχολή ξένων γλωσσών όπου θα μάθουν τα παιδιά τους μια ξένη γλώσσα, χρήσιμη για την μελλοντική επαγγελματική τους εξέλιξη, θα αφιερώσουν πολύ από τον περιορισμένο χρόνο τους για να εγγράψουν τα παιδιά τους σε εξωσχολικές δραστηριότητες, χρήσιμες για την πνευματική και σωματική τους ανάπτυξη.
Και ενώ όλοι οι γονείς με περίσσια αγάπη, θα ενδιαφερθούν για τη σωματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών τους, ελάχιστοι από αυτούς θα ενδιαφερθούν για την ενημέρωση των παιδιών τους σε θέματα οδικής συμπεριφοράς και ασφάλειας.
Δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς λησμονούν ότι ένας μαθητής για να πάει στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στην εξωσχολική δραστηριότητα, θα διανύσει είτε ως πεζός, είτε ως επιβάτης οχήματος μια μικρή ή μεγάλη απόσταση, όπου ελλοχεύουν διάφοροι κίνδυνοι.
Κινδύνους που εμείς δημιουργούμε με την συμπεριφορά μας στο δρόμο ή οι «άλλοι».
Σίγουρα θα εκνευριστούμε με τον «άλλον» που θα σταθμεύσει το αυτοκίνητο ή την μοτοσικλέτα του, στο πεζοδρόμιο ή τη διάβαση πεζών και θα αναγκάσει το παιδί μας να περπατήσει στο δρόμο.
Σίγουρα θα θυμώσουμε με τον «άλλον» που ενώ θα οδηγεί, μιλά στο κινητό τηλέφωνο και δεν θα προσέξει τις διαβάσεις των πεζών μπροστά από τα σχολεία.
Σίγουρα θα εξοργιστούμε με τον «άλλον» που θα αναπτύξει μεγάλες ταχύτητες, για να φτάσει εγκαίρως στην εργασία του και θα αγνοήσει παντελώς το σήμα του σχολικού τροχονόμου.
Και ενώ θα εκνευριστούμε, θα θυμώσουμε, θα εξοργιστούμε με τον «άλλον» που έχει παραβατική οδική συμπεριφορά, δεν θα κάνουμε το ίδιο με τον εαυτό μας.
Θα δικαιολογηθούμε ότι εμείς «αναγκαστήκαμε» να σταθμεύσουμε το αυτοκίνητο ή τη μοτοσικλέτα στο πεζοδρόμιο γιατί δεν βρίσκαμε ελεύθερο χώρο, θα δικαιολογηθούμε ότι εμείς «αναγκαστήκαμε» να μιλήσουμε στο κινητό για κάτι «σημαντικό», θα δικαιολογηθούμε ότι εμείς «αναγκαστήκαμε» να παραβιάσουμε το όριο ταχύτητας γιατί ο εργοδότης θα μας απέλυε.
Μήπως τελικά εμείς και οι «άλλοι» έχουμε την ίδια οδική συμπεριφορά; Μήπως τελικά αποτελούμε τις δύο απόψεις του ίδιου νομίσματος; Μήπως τελικά αρεσκόμαστε σε ανέξοδη κριτική όταν πρόκειται για την συμπεριφορά των «άλλων», ενώ για εμάς αρεσκόμαστε σε ένα σωρό δικαιολογίες; Μήπως τελικά αν κοιτάξουμε στον καθρέπτη θα δούμε τον «άλλον»;
Είναι χρέος μας ως γονείς, εκπαιδευτικοί, φορείς να αφιερώσουμε λίγο από τον περιορισμένο χρόνο μας για να διδάξουμε στα παιδιά μας τη σωστή οδική συμπεριφορά, υιοθετώντας πρώτα εμείς, υπεύθυνη και συνετή συμπεριφορά στο δρόμο.
Πρόκειται για τα παιδιά μας, ότι πολυτιμότερο έχουμε στη ζωή. Πρόκειται για την ασφάλειά τους. Μην το ξεχνάτε.
Καλή σχολική χρονιά με λιγότερα ατυχήματα».
«Σε λίγες ημέρες θα ακουστεί το πρώτο κουδούνι της χρονιάς και χιλιάδες μαθητές θα διαβούν το κατώφλι του σχολείου. Χαρούμενες και ξένοιαστες φωνές θα πλημμυρίσουν τις σχολικές αίθουσες, ενώ μια ευχή θα ηχήσει ευχάριστα «Καλή σχολική χρονιά».
Όλοι οι γονείς όπως σε κάθε έναρξη σχολικής χρονιάς, θα αφιερώσουν πολύ από τον περιορισμένο χρόνο τους για να διαλέξουν στα παιδιά τους νέα σχολικά είδη, θα αφιερώσουν πολύ από τον περιορισμένο χρόνο τους για να κάνουν έρευνα για την καλύτερη σχολή ξένων γλωσσών όπου θα μάθουν τα παιδιά τους μια ξένη γλώσσα, χρήσιμη για την μελλοντική επαγγελματική τους εξέλιξη, θα αφιερώσουν πολύ από τον περιορισμένο χρόνο τους για να εγγράψουν τα παιδιά τους σε εξωσχολικές δραστηριότητες, χρήσιμες για την πνευματική και σωματική τους ανάπτυξη.
Και ενώ όλοι οι γονείς με περίσσια αγάπη, θα ενδιαφερθούν για τη σωματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών τους, ελάχιστοι από αυτούς θα ενδιαφερθούν για την ενημέρωση των παιδιών τους σε θέματα οδικής συμπεριφοράς και ασφάλειας.
Δυστυχώς οι περισσότεροι γονείς λησμονούν ότι ένας μαθητής για να πάει στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στην εξωσχολική δραστηριότητα, θα διανύσει είτε ως πεζός, είτε ως επιβάτης οχήματος μια μικρή ή μεγάλη απόσταση, όπου ελλοχεύουν διάφοροι κίνδυνοι.
Κινδύνους που εμείς δημιουργούμε με την συμπεριφορά μας στο δρόμο ή οι «άλλοι».
Σίγουρα θα εκνευριστούμε με τον «άλλον» που θα σταθμεύσει το αυτοκίνητο ή την μοτοσικλέτα του, στο πεζοδρόμιο ή τη διάβαση πεζών και θα αναγκάσει το παιδί μας να περπατήσει στο δρόμο.
Σίγουρα θα θυμώσουμε με τον «άλλον» που ενώ θα οδηγεί, μιλά στο κινητό τηλέφωνο και δεν θα προσέξει τις διαβάσεις των πεζών μπροστά από τα σχολεία.
Σίγουρα θα εξοργιστούμε με τον «άλλον» που θα αναπτύξει μεγάλες ταχύτητες, για να φτάσει εγκαίρως στην εργασία του και θα αγνοήσει παντελώς το σήμα του σχολικού τροχονόμου.
Και ενώ θα εκνευριστούμε, θα θυμώσουμε, θα εξοργιστούμε με τον «άλλον» που έχει παραβατική οδική συμπεριφορά, δεν θα κάνουμε το ίδιο με τον εαυτό μας.
Θα δικαιολογηθούμε ότι εμείς «αναγκαστήκαμε» να σταθμεύσουμε το αυτοκίνητο ή τη μοτοσικλέτα στο πεζοδρόμιο γιατί δεν βρίσκαμε ελεύθερο χώρο, θα δικαιολογηθούμε ότι εμείς «αναγκαστήκαμε» να μιλήσουμε στο κινητό για κάτι «σημαντικό», θα δικαιολογηθούμε ότι εμείς «αναγκαστήκαμε» να παραβιάσουμε το όριο ταχύτητας γιατί ο εργοδότης θα μας απέλυε.
Μήπως τελικά εμείς και οι «άλλοι» έχουμε την ίδια οδική συμπεριφορά; Μήπως τελικά αποτελούμε τις δύο απόψεις του ίδιου νομίσματος; Μήπως τελικά αρεσκόμαστε σε ανέξοδη κριτική όταν πρόκειται για την συμπεριφορά των «άλλων», ενώ για εμάς αρεσκόμαστε σε ένα σωρό δικαιολογίες; Μήπως τελικά αν κοιτάξουμε στον καθρέπτη θα δούμε τον «άλλον»;
Είναι χρέος μας ως γονείς, εκπαιδευτικοί, φορείς να αφιερώσουμε λίγο από τον περιορισμένο χρόνο μας για να διδάξουμε στα παιδιά μας τη σωστή οδική συμπεριφορά, υιοθετώντας πρώτα εμείς, υπεύθυνη και συνετή συμπεριφορά στο δρόμο.
Πρόκειται για τα παιδιά μας, ότι πολυτιμότερο έχουμε στη ζωή. Πρόκειται για την ασφάλειά τους. Μην το ξεχνάτε.
Καλή σχολική χρονιά με λιγότερα ατυχήματα».
