Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι τι σημαίνει αυτό το κτίριο που λέγεται «Δικαστικό Μέγαρο Χαλκίδας», το οποίο αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες μελανές κηλίδες στην ιστορία της Ελλάδας...Σαν σήμερα, συμπληρώνονται 57 χρόνια από το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απρίλη 1967, τη «μαύρη» σελίδα στην πολιτική ιστορία της χώρας. Εκείνη την ημέρα και ενώ είχαν προκηρυχθεί εκλογές για τις 28 Μαΐου, μια ομάδα αξιωματικών του στρατού, υπό την ηγεσία του ταξίαρχου Στυλιανού Παττακού και των συνταγματαρχών Γεωργίου Παπαδόπουλου και Νικόλαου Μακαρέζου, κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα.
Η δικτατορική διακυβέρνηση στην Ελλάδα, έπεσε μετά από επτά χρόνια, στις 23 Ιουλίου 1974, εξ’ ου και η περίοδος είναι γνωστή ως “επταετία”. Λίγους μήνες νωρίτερα, είχαν προηγηθεί τα αιματηρά γεγονότα στο Πολυτεχνείο που σημάδεψαν την ιστορία της χώρας.
Η δίκη της Χαλκίδας ξεκινάει στις 11 Νοεμβρίου 1975 και θα προκαλέσει την οργή της κοινής γνώμης, όχι μόνο για την αθωωτική της ετυμηγορία, αλλά και λόγω της εξωφρενικής συμπεριφοράς κατηγορουμένων και δικαστών. Μεταξύ άλλων, ακούγεται πως: «Οι αστυνομικοί Μάλλιος, Μπάμπαλης, Καραπαναγιώτης και Κραβαρίτης ήταν ικανότατοι και εκτελούσαν υποδειγματικά τα καθήκοντά τους».
Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα, οι κατηγορούμενοι παίρνουν το ρόλο του ανακριτή, υποβάλλοντας προκλητικές ερωτήσεις στους μάρτυρες, ενώ διατείνονται πως οι κακώσεις που φέρουν τα θύματά τους είναι αποτέλεσμα αυτοτραυματισμού. Στο άκουσμα της απόφασης πλήθος κόσμου διαμαρτύρεται έντονα και επικρατεί σύρραξη.
Δύο ακριβώς χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου (17/11/1975), τα Νέα κυκλοφορούν με τίτλο "Προκλητικοί οι βασανιστές στη Χαλκίδα" τονίζοντας στο δημοσίευμα:
«Οι κατηγορούμενοι είναι προκλητικοί. Γελάνε την ώρα που τα θύματά τους καταθέτουν για τα απάνθρωπα βασανιστήρια που υπέστησαν στην Ασφάλεια. Συνεχίζουν τον πόλεμο λάσπης κατά των μαρτύρων κατηγορίας, υποστηρίζοντας για μερικούς απ’ αυτούς ότι συνεργάστηκαν με την Ασφάλεια».
Η κοινωνική οργή για την ατιμωρησία των βασανιστών εκφράζεται με μια σειρά συνθημάτων, όπως «Οι φασίστες στο Γουδί», «Δίκες λαϊκές για τους βασανιστές», «Φόλα στο σκύλο της ΕΣΑ», «Ο λαός δεν ξεχνά, τους φασίστες τους κρεμά», κ.λπ., και όταν δολοφονείται ο Ε. Μάλλιος στις 14 Δεκεμβρίου 1976, δεν είναι λίγοι αυτοί που επικροτούν την κίνηση της «17 Νοέμβρη».
Για παράδειγμα, λίγες μέρες μετά την εκτέλεση, η ομάδα «Προλεταριακή Αριστερά» εκδίδει προκήρυξη συμπαράστασης στη 17Ν που αναφέρει:
«Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, η οργάνωση 17 Νοέμβρη έδρασε σαν εντολοδόχος του λαού. Το πιστόλι που εκτέλεσε τον Μάλλιο το κρατούσαν οι εκατοντάδες νεκροί της δικτατορίας, οι δεκάδες χιλιάδες βασανισμένοι, ένας ολόκληρος λαός. Γι’ αυτό και σύσσωμη ήταν η αντίδραση του λαού: “Ν’ αγιάσουν τα χέρια τους”».
Παράλληλα, στην κηδεία του Μάλλιου σημειώνονται έντονα επεισόδια από ακροδεξιούς, υποστηρικτές της δικτατορίας, μεταξύ των οποίων και οι Γεωργαλάς, Αγαθαγγέλου και Μιχαλολιάκος. Οι παριστάμενοι φωνάζουν αντικομμουνιστικά συνθήματα και, σύμφωνα με πληροφορίες, ξυλοκοπούν 5 δημοσιογράφους υπό την ανοχή της αστυνομίας.
Ακολουθεί και η -τότε- προκήρυξη της 17Ν που άφησαν τα μέλη της οργάνωσης στον τόπο της δολοφονίας:
«Δύο ολόκληρα χρόνια ο Ελλ. Λαός περιμένει να δη την τιμωρία των βασανιστών της ασφάλειας, των εγκληματιών του λαού που επί 7,5 χρόνια βασάνιζαν με μεσαιωνικά και βάρβαρα βασανιστήρια χιλιάδες αντιφασίστες αγωνιστές. Κι αντί για τιμωρία βλέπει την αποκατάσταση των βασανιστών. Όλοι οι βασανιστές της ασφάλειας κυκλοφορούν λεύτεροι. Οι περισσότεροι ξαναγύρισαν στις θέσεις τους. Κι αυτοί που αποστρατεύτηκαν για τα μάτια, παραμένουν οι μυστικοσύμβουλοι της ασφάλειας ενώ παράλληλα ξεκουράζονται στα πολυτελή διαμερίσματα και τις δίπλες τους που έκτισαν βασανίζοντας τον Ελλ. Λαό.
Το κράτος δεν άσκησε καμία δίωξη. Η Δικαιοσύνη τους αθώωσε στη Χαλκίδα και σε άλλες δίκες, δείχνοντας χειροπιαστά ότι δεν υπάρχει Δικαιοσύνη, κράτος δικαίου, κι ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτε απ’ αυτή.
Κι ενώ οι βασανιστές και οι άλλοι φασίστες του Κράτους και του παρακράτους αφήνονται ανενόχλητοι, ταυτόχρονα συνεχίζεται το χτύπημα του λαϊκού κινήματος. Άλλοι όπως ο αγωνιστής Ψαρουδάκης κλείνονται στις φυλακές επειδή κριτίκαραν το περίφημο “στιγμιαίο” του Αρείου Πάγου που αθώωσε τους 104 ψευτοϋπουργούς. Στη μαζική διαδήλωση τις 25 του Μάη ενάντια στον αντεργατικό νόμο 300, εκατοντάδες αγωνιστές τρομοκρατούνται απ’ τις αύρες, ξυλοκοπούνται, τραυματίζονται, τέλος σκοτώνονται -όπως η γυναίκα στα Χαυτεία. Άλλοι πέφτουν θύματα της αστυνομικής τρομοκρατίας όπως ο αγωνιστής Σιδέρης.
Τέλος για άλλους όπως ο ηρωικός αγωνιστής Παναγούλης, οι φασίστες δεν δίστασαν να επιστρατεύσουν τα τελειότερα κι επιστημονικότερα μέσα τους: τη καμουφλαρισμένη σε “τροχαίο ατύχημα” δολοφονία. Ο Παναγούλης είχε την αφέλεια να πιστέψει ότι, σαν βουλευτής, μπορούσε να χώνει τη μύτη του σε μέρη απλησίαστα, να κάνει ατομικές έρευνες για τα αρχεία της ΕΣΑ, τη πολιτεία του φασίστα Αβέρωφ, τη Κύπρο κ.τ.λ. Είχε το θράσος να συλλαμβάνει τους φασίστες που τον παρακολουθούσαν χωρίς να τους παραδίνει στην Αστυνομία. Μέθοδες απαράδεκτες για σοβαρούς κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους. Οι φασίστες λοιπόν αποφάσισαν να του κόψουν το “τσαμπουκά” όπως είπαν.
Η δολοφονία του Παναγούλη είναι συνάμα μεγάλων διαστάσεων εκφοβιστική και τρομοκρατική ενέργεια του συστήματος ενάντια στον Ελλ. Λαό και τους πρωτοπόρους αγωνιστές. Δεν είναι ενέργεια του παρακράτους για να σαμποτάρουν τον Καραμανλή, όπως ειπώθηκε, αλλά αντίθετα έργο του ενιαίου φασιστικού μηχανισμού μέσα κι έξω απ’ το επίσημο Κράτος, για να στερεώσει κι όχι ν’ ανατρέψει τον κοινοβουλευτισμό. Είναι υπενθύμιση στο λαό ότι υπάρχουν και χειρότερα, δηλ. η ανοικτή βία, κι άρα δεχτείτε τη σημερινή κατάσταση πού ναι καλύτερη απ’ τη Δικτατορία. Είναι προειδοποίηση για όσους δεν κάθονται “φρόνιμα” και τους λέει: καθίστε στ’ αυγά σας γιατί θα σας συντρίψουμε. Δολοφονούμε όταν θέλουμε και όπου θέλουμε, ακόμη και βουλευτή, χωρίς ν’ αφήνουμε ίχνη και χωρίς να μπορεί κανένας “σοβαρός” κύριος να ισχυριστεί ότι είναι δολοφόνος. Το Κράτος μας καλύπτει υιοθετώντας το τροχαίο και κουκουλώνοντας κρίσεις. Άρα, για το συμφέρον σας, καθίστε ήσυχα και δεν θα σας πειράξουμε. Αυτή είναι η Καραμανλική “Δημοκρατία”.
Καμία όμως τρομοκρατία δεν πρόκειται να πτοήσει τον αδάμαστο Ελλ. Λαό. Κανένας νόμος δεν πρόκειται να προστατέψει τους φασίστες, κανένα Δικαστήριο.
Ο λαός θα αγωνιστεί με όλα του τα μέσα για να τους τσακίσει, γιατί όντας ατιμώρητοι προετοιμάζονται ανενόχλητοι για να ξανακάτσουν στο σβέρκο του λαού μας. Έτσι αποφασίσαμε να εκτελέσουμε παραδειγματικά έναν από τους κυριώτερους αρχιβασανιστές, τον πασίγνωστο Ευάγγελο Μάλλιο. Ο αστυνόμος Μάλλιος δεν ήταν κανένα τσιράκι που εκτελούσε διαταγές ανωτέρων. Μαζί με τους ομοίους του Λάμπρου, Μπάμπαλη, Καραπαναγιώτη ήσαν τα αφεντικά στα μπουντρούμια της Μπουμπουλίνας και της Μεσογείων. Αυτοί αποφάσιζαν για τα βασανιστήρια, κι έπαιρναν μέρος σ’ αυτά. Χιλιάδες αγωνιστές υπέφεραν στα χέρια τους.
Σήμερα τα καθάρματα αυτά κυκλοφορούν ελεύθερα και κοροϊδεύουν τα θύματα τους και τον Ελλ. Λαό. Κανένας θεσμός δεν μπόρεσε να τους τιμωρήσει. Ούτε η Βουλή, ούτε η Κυβέρνηση, ούτε η Δικαιοσύνη. Ο Ελλ. Λαός θα τους αναλάβει πια μόνος του. Το προηγούμενο της ατιμωρησίας του δοσιλογισμού δεν θα επαναληφθεί.
Σήμερα τα πράγματα ξεκαθάρισαν. Οι ψευδαισθήσεις ορισμένων γκρεμίστηκαν. Ο Καραμανλής με βήματα αργά αλλά σταθερά εκπλήρωσε την αποστολή που του είχαν αναθέσει αυτοί που τον έφεραν: Ο Κίσσιγκερ κι η χούντα κι όχι ο Ελλ. Λαός. Το συστηματικό κτίσιμο ενός καθεστώτος καλυμμένου φασισμού με κοινοβουλευτική βιτρίνα. Απαγορεύονται οι διαδηλώσεις, απαγορεύονται οι απεργίες, διώκονται οι συνδικαλιστές, απαγορεύεται η αφισσοκόληση, η διανομή τρικ, προστατεύονται με το “ιδιώνυμο” οι φασίστες της ασφάλειας ενώ διώκονται οι πολίτες κ.τ.λ.
Η σημερινή κατάσταση στην ουσία, εκτός από μερικές λεπτομέρειες, είναι η ίδια με τη φιλελευθεροποίηση του Παπαδόπουλου αν είχε πετύχει. Μπροστά σ’ ένα τέτοιο καθεστώς δημοκρατικής βιτρίνας και φασιστικής ουσίας, μπροστά στη πλήρη αποτυχία να εκπληρωθούν τα δύο παλλαϊκά αιτήματα: να φύγουν οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές και να εκκαθαριστεί ο φασιστικός μηχανισμός, δεν απομένει στο λαό παρά ν’ αγωνιστεί με όλα τα μέσα για την εκπλήρωση αυτών των στόχων. Και με νόμιμα και με παράνομα μέσα, και με ειρηνικές ενέργειες και με δυναμικές. Για να ανατραπεί το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, το καθεστώς της νέας τρομοκρατίας, το καθεστώς της εκμετάλλευσης απ’ τα ξένα και ντόπια μονοπώλια. Και ν’ ανοίξη τέλος ο δρόμος, για το χτίσιμο της Λαϊκής εξουσίας και του Σοσιαλισμού.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ
ΚΑΤΩ Ο ΝΕΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Επαναστατική Οργάνωση “17 ΝΟΕΜΒΡΗ”
Αθήνα Σεπτέμβρης 76
Κανένας νόμος δεν πρόκειται να προστατέψει τους φασίστες, κανένα Δικαστήριο δεν πρόκειται να αθωώσει τους βασανιστές. Για το λαό παραμένουν ένοχοι, εγκληματίες και πρέπει να λογοδοτήσουν».
